DIAGNOSTYKA W TRADYCYJNYM TYBETAŃSKIM SYSTEMIE MEDYCZNYM
Aby dokonać diagnozy, lekarze tybetańscy używają wszystkich sześciu zmysłów. Nacisk stawiają głównie na badanie pulsu, obserwację (języka i moczu), słuchanie i wywiad. Określenie historii medycznej jest ważną częścią badania. Ogólnie rzecz biorąc, nie korzystają z żadnych maszyn ani sprzętu elektronicznego.
Badanie pulsu
Lekarze tybetańscy badają puls pacjenta, aby odkryć naturę choroby. Puls odczytują na tętnicy promieniowej – w miejscu, gdzie wszystkie pulsy energii mentalnych, humoralnych i organów płyną wraz z krwią tętnicy promieniowej. Tak jak znawca rybołóstwa wie jak odczytywać język morskich fal, tak ekspert w leczeniu odczytuje język organów i bicia serca oraz interpretuje oznaki różnych chorób. Tętnica promieniowa jest posłańcem, który niesie informację na powierzchnię ciała pacjenta. Informacja przekazywana jest przez znaki pulsu. Istnieją szeroko udokumentowane instrukcje i bogate praktyczne opisy badania pulsu przez dawnych i współczesnych lekarzy tybetańskich.
Diagnoza na podstawie obserwacji
Metoda diagnozy wizualnej (moczu, języka, uszu, oczu, żył, skóry, paznokci i włosów oraz określenie ogólnej konstytucji ciała) wykorzystuje organy zmysłów i właściwe im postrzeganie.
Analiza moczu
Analiza moczu to metoda, która bada fizyczne pozostałości w moczu. Mocz daje jasne wskazówki co do patologii występujących w ciele. Do porcelanowego naczynia zbiera się pierwszy poranny mocz pacjenta (mocz oddany po północy i wczesnym rankiem). Lekarz bada mocz. Barwa, opary, zapach, gęstość i osady w moczu są wskaźnikami mówiącymi o chorobie.
Diagnoza z języka
Diagnoza z języka jest ważną metodą często stosowaną przez lekarzy tybetańskich. Język jest lustrem, które odzwierciedla naturę choroby i jej objawy pojawiające się podczas trawienia pokarmów. Trawienie jest centralnym motorem metabolizmu, a jego regulacja przez trzy humory jest głównym tematem, jakim zajmuje się fizjologia. Istnieją liczne charakterystyki języka w zależności od różnych chorób, lecz poniższe trzy są podstawowymi charakterystykami dla trzech humorów:
Zaburzenia wiatru: język wydaje się suchy, czerwony, powiększony i z czerwonymi krostkami.
Zaburzenia żółci: język jest żółtawy, ma gruby osad i gorzki smak.
Zaburzenia flegmy: język jest białawy, wilgotny i gładki z grubym osadem.
Lekarze tradycyjnego tybetańskiego systemu medycznego również oglądają oczy i badają naczynia na uszach. Badanie naczyń na uszach jest szczególnie pomocne przy diagnozowaniu chorób u dzieci.
Wywiad i badanie
Lekarz tybetański może również zadawać pytania zanim zbada puls lub później. Zawsze dobrze jest opowiedzieć jasno i wyraźnie historię danego przypadku. Pozwala to przeanalizować chorobę w jaśniejszy sposób, oprócz samej diagnozy z pulsu i moczu. Kolejne kroki stawiania diagnozy, jakie wymienione zostały wyżej, mogą być właściwie wykonane tylko przez lekarza z dużym doświadczeniem i umiejętnościami klinicznymi. Jednak czysta i właściwa motywacja połączona z pełnym współczucia podejściem do pacjentów również jest konieczna, aby lekarz odnosił sukcesy. W tradycyjnym tybetańskim systemie medycznym lekarz musi być bystry i inteligentny, aby móc postawić prawidłową diagnozę i zaaplikować właściwe leczenie. Czasami konsultacja z bardziej doświadczonym starszym lekarzem również jest niezbędna. Dla każdego tybetańskiego lekarza najważniejszym celem jest ulżenie w cierpieniu pacjenta i w ten sposób uczynienie go szczęśliwym i zadowolonym. Każdy lekarz ma nadzieję, że pacjent będzie się stosował do wskazówek co do stylu życia i diety jaką mu doradzono.
Tybetańscy lekarze są zawsze otwarci na komentarze i sugestie pacjentów co do możliwych sposobów poprawienia kuracji. Dzięki temu traydycyjne tybetańskie metody mogą iść w parze ze zmieniającymi się wymaganiami współczesnych pacjentów. Dzisiaj na Zachodzie nauka i technologia są bardzo zaawansowane i mając do dyspozycji bardzo dokładne metody analizy, zdolne są do zinterpretowania każdego problemu zdrowotnego. Tradycyjny tybetański system medyczny pokazuje, że wszelkie problemy zdrowotne są współzależne i spowodowane zarówno wpływami wewnętrznymi, jak i zewnętrznymi (np. niewłaściwą dietą, stylem życia, brakiem równowagi mentalnej i sezonowymi zmianami pogody). Dlatego też wzajemna współpraca między Zachodem i tradycyjnym tybetańskim systemem medycznym może przynieść skutek w postaci efektywniejszego leczenia z pożytkiem dla całej ludzkości.